Siostry Dominikanki
Pełna nazwa: Zgromadzenie Sióstr św. Dominika
Hasło: Veritas – Prawda Contemplata aliis tradere
Cel Zgromadzenia
„Zgromadzenie nasze należy do wielkiej rodziny zakonnej, założonej przez św. Dominika. Zakon Kaznodziejski od początku został specjalnie ustanowiony dla głoszenia słowa Bożego i zbawiania dusz. Dlatego wszystkie siostry, naśladując Chrystusa zwiastującego rzeszom Królestwo Boże, poświęcają się realizacji apostolskich zadań Kościoła.” (Konstytucje Zgromadzenia, p. 3).
„W ramach Zakonu Dominikańskiego Zgromadzenie Sióstr św. Dominika, za Chrystusem, który został posłany do ubogich i źle się mających (por. Łk 4,18; 3,31), przyjmuje jako swój cel: głoszenie prawdy Ewangelii najbardziej potrzebującym” (Konstytucje Zgromadzenia, p. 4).
Cel ten Zgromadzenie realizuje zarówno w krajach katolickich, jak i na misjach. Siostry podejmują dzieła służące bezpośrednio ewangelizacji, zwłaszcza katechizację dzieci i młodzieży oraz inne prace służące podnoszeniu oświaty i kultury środowisk, a także niosą pomoc chorym i cierpiącym.
Jan Paweł II przypomniał w dokumencie dotyczącym życia zakonnego Vita consecrata, że obecnie rozszerzyło się jakby pojęcie „ubogi, potrzebujący”. Gdy myśli się dziś o ubóstwie, trzeba mieć na uwadze zarówno dysproporcje w podziale dóbr materialnych i wynikającą stąd nędzę, ale też potrzebę wprowadzenia pierwiastka duchowego w wymiar bytowania ludzi żyjących w dostatku materialnym, a często zagubionych religijnie i moralnie. Krąg „najbardziej potrzebujących” wciąż się poszerza. Tak więc Dominikanki muszą wciąż na nowo, przyjmować światło Ducha Świętego i otwierać się na nowe formy apostolstwa, by niezmiennie pełnić dominikańskie posłanie głoszenia Prawdy, czyli Chrystusa: wszędzie, wszystkim i na wszelkie sposoby.
Początki dziejów Zgromadzenia
Zgromadzenie Sióstr św. Dominika zostało założone przez sługę Bożą Matkę Kolumbę Białecką w 1861 roku w Tarnobrzegu-Wielowsi, parafii usytuowanej obecnie na terenie diecezji sandomierskiej. Można jednak śmiało powiedzieć, iż historia Zgromadzenia zapoczątkowana została znacznie wcześniej.
Znakiem żywotności drzewa jest fakt, że ono rozwija się, że wciąż wypuszcza nowe pędy, pączki, gałęzie, że kwitnie i owocuje. Takie stwierdzenie, przychodzi na myśl, kiedy przygląda się powstaniu naszego Zgromadzenia. Bo drzewo jest stare. Dominikański „korzeń” rozrasta się od XIII wieku. Wtedy żył i działał w Kościele św. Dominik. Trudno dziś o nim mówić: „hiszpański święty”, choć z Hiszpanii pochodził; trzeba by raczej powiedzieć: „europejski”, bo kiedy zobaczył biedy Europy w XIII wieku, kiedy dostrzegł ludzi trwających w zamęcie herezji, nie przeszedł obok tego obojętnie. Współczucie dla tych ludzi pozostawionych jak owce bez pasterza kazało mu iść i głosić Prawdę. Jego styl życia – radykalizm ewangeliczny, zapał apostolski szybko pociągnął innych, którzy zapragnęli również tak żyć. Tak stopniowo powstał Zakon Głosicieli, dziś nazwany dominikańskim.
Taki był początek, jakby zasadzenie w Kościele „drzewa dominikańskiej wspólnoty”. Znakiem żywotności tego Dominikowego drzewa, był między innymi fakt, iż w XIX wieku, dokładnie w 1861 r., w polskim Kościele, dla potrzeb Ojczyzny rozdartej wówczas zaborami, powstało Zgromadzenie Sióstr św. Dominika. Od początku zaistnienia Zgromadzenia, od kiedy Matka Kolumba Białecka, wraz z pierwszymi kandydatkami do mającego powstać Zgromadzenia, przybyła do Wielowsi koło Sandomierza, siostry żyją tą Dominikową duchowością podejmując zadanie głoszenia prawdy Ewangelii najbardziej potrzebującym.
Duchowość:
kontemplacyjno – apostolska
W duchowości dominikańskiej podkreśla się, iż apostolstwo winno wypływać z kontemplacji Bożej Prawdy. Aby sprostać temu wzniosłemu zadaniu siostry troszczą się o osobistą zażyłość z Bogiem. Pomocne w kształtowaniu tej szczególnej więzi z Bogiem jest uroczyste, wspólnotowe sprawowanie Liturgii, zarówno codziennej Mszy św., jak też Liturgii Godzin, zgłębianie Słowa Bożego, troska o kult Eucharystii, rozważanie tajemnic zbawienia w modlitwie różańcowej oraz szczególna cześć oddawana Matce Bożej.
Patronowie
Główną Patronką całego Zakonu Dominikańskiego, a więc i Zgromadzenia Sióstr św. Dominika jest Matka Boża. Wspólnota dominikańska oddaje Jej cześć jako Królowej Różańca Świętego, rozważając jej udział w dziele zbawczym jej Syna. Czczona jest także jako Matka Dobrej Opieki, Królowa Kaznodziejów, Matka Miłosierdzia oraz w innych jeszcze tytułach.
Jak każdy zakon, tak i nasz oddaje cześć św. Józefowi. Patronami Zgromadzenia są także św. Dominik i św. Katarzyna ze Sieny.
Strona główna Zgromadzenia:
http://www.dominikanki.pl/